Tiroler Brack

Tiroler Brack

Oorspronkelijk doel

Jachthond.

Beknopte geschiedenis

De Tiroler Bracke stamt, net als alle brakkenrassen, af van de Keltenbracke en is met zijn goede beharing de puurste van het type spoorhond. Keizer Maximiliaan I gebruikte deze nobele brakken al in 1500, voor de jacht in Tirol en noemt in zijn jachtboeken dat hij zijn leidende honden hieruit gehaald heeft. Rond 1860 begon met in Tirol de individuele stammen puur te fokken.
In 1896 werd de rasstandaard opgesteld en in 1908 officieel erkend. Van de vele soorten brakken die ooit in Tirol waren, is alleen de kleur rood en zwart en rood gebleven. De Tiroler Niederbracke werd in 1994 uit de standaard gehaald.

Vroeger	Nu
Graaf van Bylandt 1904	Foto: Wikipedia

Uiterlijk volgens rasstandaard (FCI-068)	Oorspronkelijk doel in relatie tot het uiterlijk
Middelgroot. Bone van gemiddelde sterkte, sterk, gespierd, pezig, vloeiende lange belijning, robuust, gezond. Rechthoekig formaat, iets langer dan hoog.	Heeft een dikke vacht, of het nu kortharig of ruwharig is. Wordt ook wel de jachthond van de bergjager genoemd.

Huidig uiterlijk

Vrijwel onveranderd t.o.v. de oorspronkelijke rassen waaruit hij ontstaan is.

Gedrag volgens rasstandaard	Oorspronkelijk doel in relatie met gedrag
Een standvastige, gepassioneerde jachthond met een fijne neus die zelfstandig zoekt en volhardend jaagt, met een uitgesproken spoorluid, spoorwil en richtinggevoel.	—

Huidig gedrag

Het is een goedaardige hond, die altijd te vertrouwen is. Hij drijft spoorluid, met een groot uithoudingsvermogen en een uitstekende neus.

Gezondheid *1

Zoals bij ieder levend wezen komen er bij de hond ziektes voor, er is geen rasvereniging van dit ras zodat er geen monitoring plaatsvind van erfelijke gebreken en ziekten. Het dient aanbeveling de fokdieren te controleren op HD, ED en ECVO oogonderzoek.

Overig / Aandachtspunten

—

Bron

• Fédération Cynologique Internationale (FCI)
• Wikipedia
• Graaf van Bylandt
• Diverse kenners van het ras