Cane Corso Italiano

Cane Corso Italiano

Oorspronkelijk doel

Waker en beschermer, van kudde en huis. Werd ook voor de jacht gebruikt op groot wild.

Beknopte geschiedenis

De oorsprong van de Cane Corso ligt in een ver verleden. De basis is de Canis Pugnax (de Romeinse strijdhond). In 1200 wordt de Cane Corso voor het eerst beschreven in de Italiaanse literatuur. De bekende Romeinse etser Bartolomeo Pinelli (1781 – 1835), die in zijn werk populaire Romeinse en plattelandsgebruiken en -typen liet zien, was altijd vergezeld van een Cane Corso. Er is een ets die ze te samen laat zien. Het ras werd destijds al voor veel doeleinden gebruikt. Een hond, zeker een grote, moest nut hebben om te kunnen blijven voortbestaan. De Cane Corso was met name populair bij boeren, slagers, veldwachters en jagers. Van de jaren ’50 tot begin ’80 wordt het ras in stand gehouden door een paar herders, rundveehouders, jagers en boeren in de meest geïsoleerde delen van Zuid-Italië (Puglia en Calabria). Dit waren eenvoudige mensen die al generaties lang honden fokten. De honden werden nauwkeurig geselecteerd en men gebruikte alleen de sterkste puppen uit een nest. Op deze manier werd vermeden dat men honden kreeg die psychische of mentale problemen hadden.
De Cane Corso was de dirigent van het erf, net zoals zijn broer in en rondom Napels, de Mastino Napoletano. Veel verschillende kleuren hadden te maken met het hun werk. Zo werd de fawn kleur gebruikt voor het bewaken van het stro, daarom ook de passende oogkleur.

Vroeger	Nu
Foto rasvereniging	Foto: Alice van Kempen

Uiterlijk volgens rasstandaard (FCI-343)	Oorspronkelijk doel in relatie tot het uiterlijk
Middelgrote tot grote hond. Robuust, stoer en krachtig doch elegant gebouwd. Droge en krachtige bespiering.	Voor het bewaken van de huis en kudde heb je een grote sterke hond nodig die in grote mate ook zelfstandig is.

Huidig uiterlijk

Er is een grote verscheidenheid aan type, die niet voldoen aan het juiste type, met name in het hoofd voldoen er in de Nederlandse populatie weinig honden aan de standaard, qua verhoudingen en lengte van de voorsnuit, ondervoorscharend gebit, waarvan de plaatsing van de hoektanden de breedte van de voorsnuit bepalen en met name de passende oogkleur bij de vachtkleur een van de kernmerken van dit ras, passend betekent hier ook echt passend, dus bijna dezelfde kleur.

Gedrag volgens rasstandaard	Oorspronkelijk doel in relatie met gedrag
Als bewaker van eigendommen, familie en het vee heel levendig en snel reagerend. Werden in het verleden gebruikt bij het hoeden van vee en bij de jacht op groot wild.	De Cane Corso, de dirigent van het erf, was er dus voor bewaking van het erf, bijvoorbeeld zoals de fawn kleur voor bewaking van het stro en het drijven van kippen/kleinvee/vee etc.

Huidig gedrag

De Cane Corso is dus afstandelijk naar vreemden, moet eerst kennis maken met de baas erbij.
Mocht/kan bij onheil fel reageren, als hij dit zelf constateert en zal door zijn houding laten zien, dat je bijvoorbeeld achter het hek moet blijven.
Zijn stoere adellijke uitstraling zal dit ondersteunen en onverschrokken maakt hij indruk op vreemden.
Helaas is de huidige populariteit en ondeskundigheid van zijn historie en gedrag niet goed voor het ras.

Gezondheid *1

Zoals bij ieder levend wezen komen er bij de hond ziektes voor, de vereniging controleert op verschillende aspecten zoals HD, ED en er vind DNA onderzoek plaats.

Overig / Aandachtspunten

Respecteer het gedrag.
Ga voor het juiste type en met name het hoofd, zoals het uitvoerig beschreven is in de standaard. Rastypische eigenschappen zijn daarbij, het ondervoorscharende gebit met de wijd uiteen geplaatste hoektanden en de passende oogkleur. De Italiaanse rasspecialisten hebben zelfs een doosje met voorbeeld oogkleuren, die ze bij de vacht houden. Dat is misschien overdreven, maar bewijst wel het belang.

Bron

• Fédération Cynologique Internationale (FCI)
• Rasvereniging
• Diverse kynologen